ben bir yabancı buğunun kokusunu alıyorum/ bu kokuyu alıyorsam onulmaz kıskançlık yaramdandır/ benim garipliğime bakma benim kıskançlığıma bakma benim/ incilerin ilk gerçek ve yeni yorumunu bulur gibi oluyorum/ bu inciler denizlerin en karanlık noktalarında bile yoktur/ benim ak ve kara kayalar içinde bulduğum inciler/ bu inciler sen olmasan bende bile yoktur/ oldukları yerde bile
vişne bahçesi/ anton çehov iş bankası yayınlarından çıkmış 93 sayfalık bir tiyatro metni. epeydir tiyatro okumadığımı fark ettim ve bilirsiniz ki rus edebiyatı kadar sevdiğim çok az şey vardır. tiyatro okurken en sevmediğim şey ilk birkaç sayfada kişilerin isimlerini asla ezberleyemediğim için kim kimdi acaba diyerek kitabın başındaki kişiler kısmına sürekli dönüp bakmaktır. konusuna gelecek olursak çiftlik sahibi andreyevna ranevskaya ve ailesi gün geçtikçe fakirleşiyor olmasına rağmen bu durumu düzeltmek için bir adım atmazlar. kitap sonunda övüle övüle bitirilemeyen, acilen vişne yemeli ve vişne ağaçları arasında dolaşmalıyım hissi uyandıran vişne bahçesinin akıbeti ne oldu o kadarını söylemeyeyim. çehov bu yapıtını komedi olarak nitelendirmiş ancak ben arka kapakta da ismi geçen stanislavski gibi trajedi olduğunu düşünüyorum. ama en nihayetinde koskoca çehov haksız olacak değil ya, üstelik kitabı da o yazmış. “dar kafası, bizim aşkın da üstünde olduğumuzu kavr...