her şey çok eksik ve neredeyse yok gibiyken/ buldum buluşturdum kendime geldim/ tek eksik sensin! incecik, çilli bir dille sen de gelsen/ ben sana kırmızı kiremitli bir çatı/ begonviller ve bir mavi kapı/ ve illa amansız bir avlu getirsem/ dünya soğur, akşam serinlerken/ benim sensiz sevinecek bir şeyim yok/ kılı kırk yardım, altını üstüne getirdim/ ve işte en geniş cümlem:/ içimi açtım sana/ içini açmak için.
acaba evet deseydim daha ılımlı olsaydım bu kadar kesin ve net çizgilerim olmasaydı sonucu nasıl olurdu beni neler bekliyor olurdu diye düşündüğüm şeylerin oranında bir artış hissetmeye başladım. belki bir daha bu yaşlardaki kadar özgür karar veremeyeceğini fark ettim, karşıma çıkan fırsatları bir tık akıl süzgecinden geçirdikten sonra tamam olur hadi yapalım demeye başladım artık. uygun zaman doğru insan mükemmel hava diye bir şey yok çünkü, şimdi var. geçenlerde cunda'ya giderken kahvaltı yaptığımız mekanda babamın teklif etmiş olduğu az pişmiş (sarısı su gibi akıp gidiyordu ve kesinlikle pişmemişti ama onun kıvamı buymuş???) yumurtayı çok net reddettim. her ay tamam bu ay artık haftada bir yumurta yiyorum diye yola çıkıp ilk hafta yiyip sonrasında yok mümkün değil diyen birisi için çiğ (piştiği iddia edilen) yumurta yemek hatır için bile mümkün değildir. zaten hatır için çiğ tavuk yenir ama onu teklif eden de olmadı öyle olsa bir düşünürdük canım (canını ve canımı seven ...