teferruat

       şimdiden bahanelerimi sıralayayım. bu ay canım ne bir şey okumak ne bir şey izlemek ve tahmin edersiniz ki ne de ders çalışmak istedi. yine de yaptım iyi kötü bir şeyler ama öylece dümdüz durmak isteme halinin de bir ay kadar sürmesi de ne bileyim bana biraz abartılı geldi.      okuduklarımla başlayalım bakalım. madame bovary/ gustave flaubert iş bankası yayınlarından çıkmış 385 sayfalık bir roman. sonradan madame bovary olacak olan emma ile hiç empati kuramadım. mutsuz evliliğinden kocasını sorumlu tutup aldatması onu haklı yapmazdı bence. karakterlerinin benzerliği açısından anna karanina ile karşılaştıracak olursak, ben anna karanina’yı daha çok sevmiştim.   emma ne eşini beğeniyordu ne yaşadığı taşrayı, kitaplardaki gibi ya da şehirde birkaç kez görmüş olduğu şaşalı bir hayat istiyordu. ve hiçbir şey onu tatmin edemiyordu, çocuğuna karşı bile sevgi beslemiyordu. ama anna karenina öyle değildi, zaten göz alıcı bir hayata sahipk...

  21. yüzyılın 21. yılının 21. gününden herkese merhaba. aslına bakarsanız yazacak hiçbir şeyim yok ama birkaç gündür bir şeyler yazma hevesi içindeyim. zaman zaman yapamayacağım ve üstelik yapamayacağımı bildiğim şeylere büyük bir heves duyarım ve olmayacağı belli olan o şeyi yapana kadar asla peşimi bırakmam. mesela bir süredir bazlama yapma hevesi içindeydim. olmayacağına emin olduğum halde içimden bir ses sürekli “hadi bazlama yapsana, bazlama mı yapsak, bazlama” dediği için yapayım da yapamayacağımı anlayıp huzura ereyim bari dedim. nitekim de öyle oldu, hamuru yoğurdum mayaladım, havasını alıp bir daha mayalanmaya bıraktım, şekil verdim bir daha mayalanmaya bıraktım ve pişirdim. sonuç hüsrandı ve elimde kabarmamak için varını yoğunu ortaya koyan bazlamalar vardı. çok şükür başarısız oldum da bazlama hevesim de böylece bitmiş oldu. mesela başarılı olsam bir daha bir daha yapmak isterdim belki ama şu an benim için bazlama demek yoğururken ele yapışan o korkunç hamur demek. ...