balığın batması ve yan gitmesi hakkında bazı mülahazalar

bahar gelmiş bak gülesim geliyor durmadan/ çiçekler açmış falan hepsine gülesim geliyor/ çınarın altında kadın oturmuş kanaviçe işliyor/ kanaviçe ne bilmiyorum soruyorum kadın söylüyor/ kanaviçe ne güzel kelime cümle içinde kullanmalıyım/ tabutumun örtüsüne kanaviçe işler misin?

kendimizin ve daha da önemlisi başkalarının sağlığı için mümkün olduğunca evde geçirmemiz gereken günlerden merhaba. evi ve evde zaman geçirmeyi seven birisi olarak benim için çok da sıkıcı geçmiyor bugünler. puzzle yapmak, hevesle alınıp kitaplığa dizilen bir daha da yüzüne bakılmamış kitapları okumak, yarım bırakılan işleri toparlamak, yeni tarifleri denemek ve daha bir çok şey için bir fırsat gözüyle bakılabilir. hani deriz ya 'yok mu bu hayatın bir durdurma tuşu?' diye, bir nevi dolu dizgin giden hayatımız bir süreliğine durduruldu. keşke tüm bu sorunlarla boğuşmak zorunda kalmasaydık ve yine koşuşturmaya devam ediyor olsaydık ama madem böyle bir salgın hastalıkla boğuşuyoruz bize de gerekli önlemleri alıp vaktimizi değerlendirmek düşüyor. biraz da hayatımızın arka bahçelerinde vakit geçirelim, biraz da biz bize olalım, biraz da tüm görünürlülüğümüzden sıyrılıp içimize dönelim.

madem evlerimizdeyiz, yapmaktan çok keyif aldığım ve yaparken de güzel vakit geçirdiğim bir uğraştan bahsetmek istiyorum, çarpı işi de denilen etamin işlemekten. öncelikle etamin ve kanaviçe ayrımını yapalım. kanaviçe dediğimizde delikli olmayan kumaşa yapılan işlemeler kastediliyor. öncelikle kumaşın üzerine delikli özel bir kumaş tutturuluyor ve onun üzerine işleniyor. işleme bittikten sonra o delikli kumaşın iplikleri tek tek asılınarak çıkartılıyor. etamin delikli kumaşa yapılan işlemelere deniliyor. kanaviçe yapmaya çalışmışlığım da var lakin bir şey olmuyorsa olmuyordur diyerek fazla zorlamadım ve oradan hemen uzaklaştım. bunlar işin teferruat kısmı. cahit zarifoğlu'nun da dediği gibi 've bunları elbette çabucak geçelim sevgilim'

ilk etaminimi yanlış hatırlamıyorsam altıncı sınıfa giderken işlemiştim. resim öğretmenimin söylemiş olduğu bir yarışma içindi. merak edenler olacaksa tabiki kazanamadım. epey uzun bir ara verdikten sonra üniversiteye başladıktan sonra tekrar bir şeyler işlemeye başladım. yaklaşık dört yıldır da bu işin bağımlısıyım, insan eline alınca bırakamıyor. deneyin ve görün. eğer örnek vermem gerekirse:

1- en basitinden sevdiğiniz şiirlerden alıntılar yapabilirsiniz.

2- okuduklarımdan ve izlediklerimden alıntı yapmayı da çok seviyorum

3-çizgifilm ve dizi karakterlerini de unutmamak lazım

4-hayvanları da es geçmeyelim

5- birkaç tane de şöyle ortaya karışık örnek vereyim

ben tüm bunları işlerken çok keyif aldım. her birisi ile farklı bir anım var. birisini işlerken arkadaşımın annesi hastanede kalıyordu onun yanına gitmiştim beraber işledik. birisini daha bitiremeden ipim bitti ve ne kadar ararsam arayayım bir daha o ipten bulamadım. birisini şehir dışından gelen arkadaşıma hediye olarak işliyordum o gelene kadar yetiştiremedim bir kısmını onun yanında bitirdim. birisini defalarca söküp yeniden işledim. bir çoğunu hediye ederek başkalarının anlarında ve anılarında da yer alıyorum. el emeğinden daha güzel bir hediye olamayacağını düşünenlerdenim. işte burası da benim her şeyden kaçıp sığındığım arka bahçemin bir kısmıydı. umarım sizlerin de arka bahçesinde mis kokulu çiçeklerin yanı sıra yaptıkça sizi mutlu eden şeyler vardır. arka bahçenizi ve kendinizi ihmal etmeyin.

yazı sonu şarkısı: can kazaz- uzak durulması